زندگینامه فریدون مشیری ، شاعر مشهور ایرانی - وبلاگ فوتوسل

به گزارش وبلاگ فوتوسل، فریدون مشیری شاعر معاصر ایرانی بود که در تاریخ 30 شهریور ماه 1305 در تهران به دنیا آمد. وی سراینده شعر کوچه از زیباترین و عاشقانه ترین شعرهای نو است.

بیوگرافی فریدون مشیری

وبلاگ فوتوسل | سرویس چهره ها -فریدون مشیری شاعر معاصر ایرانی بود که در تاریخ 30 شهریور ماه 1305 در تهران به دنیا آمد. پدر وی ابراهیم مشیری افشار در سال 1275 خورشیدی در همدان به دنیا آمد و در روزهای جوانی به تهران آمد و از سال 1298 در وزارت پست مشغول خدمت شد. مادرش اعظم السلطنه ملقب به خورشید، به شعر و ادبیات علاقه مند بوده و گاهی شعر می گفته است. وی در سن 39 سالگی در گذشت که اثر عمیقی در فریدون بر جا گذاشت.

تحصیلات

فریدون مشیری سالهای اول و دوم تحصیلات ابتدایی را در تهران انجام داد و سپس به علت مأموریت اداری پدرش به مشهد رفت و بعد از چند سال دوباره به تهران بازگشت و سه سال اول دبیرستان را در دارالفنون گذراند و آنگاه به دبیرستان ادیب رفت.

به گفته خودش: در سال 1320 که ایران دچار آشفتگی هایی بود و نیروهای متفقین از شمال و جنوب به کشور حمله نموده و در ایران بودند ما دوباره به تهران آمدیم و من به ادامه تحصیل مشغول شدم. دبیرستان و بعد به دانشگاه رفتم. با اینکه در همه دوران کودکی... از استخدام در ادارات و زندگی کارمندی پرهیز داشتم ولی... در سن 18 سالگی در وزارت پست و تلگراف مشغول به کار شدم و این کار 33 سال ادامه یافت.

ازدواج

فریدون مشیری در سال 1333 ازدواج کرد. همسر او اقبال اخوان دانشجوی رشته نقاشی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود. او هم پس از ازدواج، تحصیل را ادامه نداد و به کار مشغول شد. فرزندان فریدون مشیری، بهار (متولد 1334) و بابک (متولد 1338) هر دو در رشته معماری در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و دانشکده معماری دانشگاه ملی ایران تحصیل نموده اند.

فعالیت های فریدون مشیری

فریدون مشیری روزها به کار می پرداخت و شبها به تحصیل ادامه می داد. از همان زمان به مطبوعات روی آورد و در روزنامه ها و مجلات کارهایی از قبیل خبرنگاری و نویسندگی را به عهده گرفت. بعدها در رشته ادبیات فارسی دانشگاه تهران به تحصیل ادامه داد. اما کار اداری از یک سو و کارهای مطبوعاتی از سوی دیگر، در ادامهٔ تحصیلش مشکلاتی ایجاد می کرد. خاتمه تحصیل را رها کرد اما کار در مطبوعات را ادامه داد. از سال 1332 تا 1351 مسئول صفحه شعر و ادب مجله روشنفکر بود. این صفحات به تمام زمینه های ادبی و فرهنگی از جمله نقد کتاب، فیلم، تئاتر، نقاشی و شعر می پرداخت.

مشیری در سالهای پس از آن نیز تنظیم صفحه شعر و ادبی مجله سپید و سیاه را برعهده داشت. در همان سال ها با مجلهٔ سخن به سردبیری دکتر پرویز ناتل خانلری همکاری داشت. وی در سال 1350 به شرکت مخابرات ایران انتقال یافت و در سال 1357 از خدمت دولتی بازنشسته شد.

علاقه به شعر و موسیقی

مشیری سرودن شعر را از نوجوانی و تقریباً از پانزده سالگی آغاز کرد. اولین مجموعه شعرش با نام تشنه توفان در 28 سالگی او با مقدمه محمدحسین شهریار و علی دشتی در 1334 به چاپ رسید. مشیری همچنین توجه خاصی به موسیقی ایرانی داشت و در پی همین دلبستگی طی سالهای 1350 تا 1357 عضویت شورای موسیقی و شعر رادیو را پذیرفت، و در کنار هوشنگ ابتهاج، سیمین بهبهانی و عماد خراسانی سهمی بسزا در پیوند دادن شعر با موسیقی، و غنی ساختن برنامه گلهای تازه در رادیو ایران در آن سالها داشت.

فریدون مشیری در سال 1377 به آلمان و آمریکا سفر کرد و مراسم شعرخوانی او در شهرهای کلن، لیمبورگ و فرانکفورت و همچنین در 24 ایالت آمریکا از جمله در دانشگاه های برکلی و نیوجرسی به طور بی سابقه ای مورد توجه دوستداران ادبیات ایران نهاده شد. در سال 1378 طی سفری به سوئد در مراسم شعر خوانی در چندین شهر از جمله استکهلم و مالمو و گوتبرگ شرکت کرد.

معروفترین اثر وی شعر کوچه نام دارد که در اردیبهشت 1339 در مجله روشنفکر چاپ شد. این شعر از زیباترین و عاشقانه ترین شعرهای نو زبان فارسی است.

بیشتر بخوانید: گلچینی از زیباترین اشعار فریدون مشیری

آثار منتشر شده فریدون مشیری

دفتر شعر

• تشنه طوفان (1334)

• گناه دریا (1335)

• نایافته (1337)

• ابر (1340)

• ابر و کوچه (1345)

• بهار را باور کن (1347)

• پرواز با خورشید (1347)

• از خاموشی (1356)

• برگزیده شعرها (1349)

• گزینه اشعار (1364)

• مروارید مهر (1365)

• آه باران (1367)

• سه دفتر (1369)

• از دیار آشتی (1371)

• با پنج سخن سرا (1372)

• لحظه ها و احساس (1374)

• آواز آن پرنده غمگین (1378)

• تا صبح تابناک اهورایی (1379)

• نوایی هماهنگ باران (1384)

• از دریچه ماه (1384)

درگذشت فریدون شیری

مشیری سال ها از بیماری رنج می برد و در بامداد روز آدینه 3 آبان ماه 1379 خورشیدی در 74 سالگی در تهران درگذشت. مزار او در بهشت زهرا، قطعهٔ 88 (قطعهٔ هنرمندان)، ردیف 164، شمارهٔ 9 می باشد.

منبع: setare.com