زندانی و جریمه به دلیلِ مخالفت با واکسیناسیون - وبلاگ فوتوسل

به گزارش وبلاگ فوتوسل، در اواخر قرن 19، ده ها هزار نفر در مخالفت با واکسیناسیون علیه آبله به خیابان های انگلستان آمدند. دستگیری، جریمه و حتی زندانی شدن از نتایج این اعتراضات بود. در اوج این اعتراضات، مردمِ لستر، ادعا کردند روشی جایگزین برای واکسیناسیون پیدا کرده اند - و این رویکرد هنوز تا امروز توسط مخالفانِ واکسیناسیون مورد استناد قرار می گیرد. این جنبش [واکسیناسیون]به زندگی خصوصی افراد، شرایطِ سلامتی شان، ورود می کرد، که تا پیش از آن هرگز کنترلی بر آن نبود؛ و واکسن ها به اندازه ای که امروز ایمن هستند، آن زمان ایمن نبودند. مردم بیماری های بدی می گرفتند و حتی می مردند. اگر من هم آن زمان زندگی می کردم حتماً نسبت به واکسیناسیون نگران می شدم.

هشدار: این گزارش حاوی تصاویری است که ممکن است برای برخی آزاردهنده باشد.

بی اعتمادی به پزشکان و دولت در زمینه جنبش واکسیناسیون پدیده ای مدرن به نظر می رسد؛ اما ریشه های مبارزه علیه واکسیناسیون به قرن ها پیش باز می شود. در اواخر قرن 19، ده ها هزار نفر در مخالفت با واکسیناسیون علیه آبله به خیابان های انگلستان آمدند. دستگیری، جریمه و حتی زندانی شدن از نتایج این اعتراضات بود.

پارچه نوشت هایی توسط معترضان به اهتزاز درمی آمدند با این مضامین که واکسیناسیون را لغو کنید، این نفرینی علیه کشور ماست و بهتر است یک جنایتکار در زندان باشی تا یک بچۀ زهرآلود. نسخه هایی از قوانین موردِ نفرت و تمثال هایی از پزشک متواضعی که به عنوانِ عاملِ اصلی برنامه پیشگیری از آبله شناخته می شد، در خیابان ها به آتش کشیده می شدند.

در اوج این اعتراضات، مردمِ لستر، ادعا کردند روشی جایگزین برای واکسیناسیون پیدا کرده اند - و این رویکرد هنوز تا امروز توسط مخالفانِ واکسیناسیون مورد استناد قرار می گیرد. موج اعتراضات علیه برنامه واکسیناسیون فقط به لستر ختم نشد و گروهی که از آن حمایت می کند 150 سال قبل شکل گرفت.

آبله که به دلیلِ جوش های تاول-مانندی که روی پوست ایجاد می کرد به آن هیولای خال دار می گفتند، میلیون ها نفر را از دورانِ قرون وسطی از بین برده است. در یک مقطع زمانی، این بیماری یگانه علتِ اصلی مرگ در اروپا بود که هر سال 400000 نفر را به کام مرگ می کشید. این بیماری در آمریکا باعث از بین رفتن قبایل بومی و منهدم شدن فرهنگ ها شد. یک-سوم از نجات یافتگان از این بیماری نابینا می شدند. تقریباً تمام آن هایی که زنده مانده بودند در تمام عمر جای زخم روی بدنشان وجود داشت.

با این اوضاع، چرا راهِ حلِ ارزان و اثرگذارِ واکسیناسیون تهدید علیه جامعه محسوب می شد؟

آغاز داستان به سال 1789 بازمی شود که پزشکی انگلیسی به نام ادوارد جِنِر یک داستان عامیانه را، که می گفت: آبله گاویِ خفیف افراد را در برابر بیماری آبله محافظت می کند، بطور موفقیت آمیزی آزمایش کرد. در عرضِ 5 سال، کشفِ جنر به سراسر اروپا و یک دهه بعد به سراسر دنیا راه یافته بود. اما مخالفت ها بسیار سریع و انتقامجویانه علیه این اکتشاف شکل گرفت. چرا؟

تا سال 1851 قوانینی برای نظارت بر پزشکان نبود و دکتر های قلابی طبابت می کردند

دکتر کریستین هاسی، مورخ پزشکی، می گوید: علت آن ابعاد مختلفی از جمله ابعاد بهداشتی، مذهبی، عملی و سیاسی دارد. برخی فکر می کردند این روش - استفاده از موادی که در گاو وجود دارد - غیربهداشتی یا ضدمسیحی است؛ زیرا از مواد مخلوقی پست تر از انسان استفاده می شود. برخی در این باره بحث می کردند که آبله از انسان منتقل می شود؛ اما عده بی شماری فقط به این دلیل ساده مخالفت می کردند که دوست نداشتند کسی به آن ها بگوید چه چیزی برای آن ها یا دیگران خوب است.

مخالفت ها علیه واکسیناسیون به جنگی 100 ساله بین مسئولان و مردمی که اغلب مشکوک و برخی اوقات بسیار پرخاشگر بودند، انجامید. در بریتانیا، ابتدا قانونی وضع شد که طی آن افراد مختار بودند واکسیناسیون انجام ندهند؛ بعد از آن قانونی دیگر وضع شد که واکسیناسیون را اجباری کرد و افرادی که سرپیچی می کردند جریمه و حتی زندانی می شدند.

با بالا دریافت خشونت ها و اعتراضات در برخی شهرها، حتی اتحادیه هایی علیه واکسیناسیون شکل گرفت. برای جمعیتی که هر روز تعداد بیشتری از آن ها باسواد می شدند، جزوه هایی منتشر با این عناوین منتشر می شد: واکسیناسیون: استدلال های دروغین و شیاطین، واکسیناسیون، یک نفرین و عنوان های بیشتر گوتیکی مانند اسرارِ وحشت آورِ واکسیناسیون.

دکتر هاسی می گوید: به اصطلاح عصرِ مدرن، آن دوران، دورانِ بیداری بود. مردم آغاز به پرسشگری درباره حقوق، به خصوص حقوق طبقه کارگر کرده بودند. این احساس وجود داشت که طبقات بالاتر جامعه می خواهند از این فرصت به نفع خود بهره برداری کنند، یک احساسِ بی اعتمادی شکل گرفته بود. این جنبش [واکسیناسیون]به زندگی خصوصی افراد، شرایطِ سلامتی شان، ورود می کرد، که تا پیش از آن هرگز کنترلی بر آن نبود؛ و واکسن ها به اندازه ای که امروز ایمن هستند، آن زمان ایمن نبودند. مردم بیماری های بدی می دریافتد و حتی می مردند. اگر من هم آن زمان زندگی می کردم حتماً نسبت به واکسیناسیون نگران می شدم.

حامیانِ واکسیناسیون از کاهش نرخ مرگ ومیر و خفیف تر شدن شدت بیماری دلیل می آوردند و مخالفان آن ادامه دار بودنِ شیوع بیماری و مرگ در اثر عوارضِ جانبیِ واکسیناسیون شامل آبسه و عفونت متقاطع (بیمارستانی) را برجسته می کردند.

خاستگاهِ شیوعِ مرگِ سیاه در هاله ای از رمز و راز

بدن هایی که به علم پزشکی اهدا شدند، ولی سر از آزمایش مواد منفجره درآوردند

راز سیاهِ گورستان زمین

دروغِ یادش بخیر گذشته ها بسیار بهتر بود را در پزشکی بهتر از هر عرصه دیگری می توان درک کرد. در سال 1841 اجماعِ عمومی انگلستان گفت که یک-سوم پزشکان فاقد شایستگی هستند؛ و در سال 1848 کتاب پزشکی عللِ رایجِ بیماری را داشتنِ والدینِ بیمار، هوای شبانه، سبکِ زندگی ِ بی تحرک، پای مرطوب و تغییرات ناگهانی دما برشمرد.

واکسن آبله به گاو-هیولایی تشبیه می شد که بچه ها را می بلعد.

در این کتاب عنوان شد، علتِ وبا، یکی از بلایای جامعه در عصرِ ویکتوریایی، غذای فاسد، میوه های سرد مانند خیار و هندوانه یا خشم و ترسِ احساسی است. در سال 1850 میانگین امید به زندگی بیشتر از 40 سال نبود و 15 درصد از بچه ها قبل از یکسالگی می مردند. قانونِ پزشکی در سال 1858 استاندارد شده بود، اما این زمانی بود که بسکمک از پزشکان حرفه ای هنوز باور داشتند هوای بد - بخار بد یا دم مسموم - عامل بسکمک از بیماری هاست.

نظریه میکروب، که می گوید ارگانیسم های میکروسکوپی هستند که بیماری را به بدن وارد می کنند- تا دهه 1880 چندان پذیرفته شده نبود. در کنارِ پزشکانِ حرفه ای و شایسته، شیادان و درمانگرانِ سنتی هم بودند که در نبودِ خدمات بهداشتی، افراد به آن ها مراجعه می کردند، این کار باعث می شد بسکمک حتی از پایه ای ترین خدمات پزشکی نیز محروم بمانند.

درمان های خیابانی گاهی تنها درمان برای بیماری ها بود.

در این مقطع از زمان، واکسیناسیون در روز های آغازین خود بود و واکسن هایی که به صورتِ طبیعی از آبله گاوی به دست آمده بودند کیفیتِ یکسانی نداشتند. علاوه بر آن، ده ها سال طول کشید که تا محققان دریابند یکبار واکسیناسیون فرد را تا پایان عمر علیه بیماری های ایمن نمی کند و اینکه روش های نادرستِ استفاده از واکسن می تواند افراد را به عفونت های ثانویه مانند سیفلیس، هپاتیت و سل دچار کند.

اتحادیه ضد-واکسیناسیونِ لستر در سال 1869 پایه ریزی شد، اما رویکردِ ضد واکسیناسیون آن که با ستایشِ طرفدارانِ مخالفِ واکسیناسیون روبرو شد، در سال 1877 معرفی گشت. پزشکِ مسئولِ شهر گزارشِ مواردِ آبله را اجباری کرد. او سپس بیماری را که آبله داشت ایزوله می کرد، خانواده او را قرنطینه و عفونت زادیی می کرد و برخی اوقات تعلقات آن ها را آتش می زد.

این اقدام که ابتدا در کنار واکسیناسیون انجام می گرفت، توسطِ اتحادیه لستر با نامِ روشِ لستر و به عنوانِ جایگزینِ واکسیناسیون استفاده شد که باعث شد مخالفت ها علیه آن بالا بگیرد.

ادوارد جنر پیش از عمومی کردنِ اکتشاف خود واکسن را بروی بچه ها امتحان کرد.

نمودار زمانی

1796- ادوارد جنر ایده استفاده از آبله گاوی برای محافظت در برابر آبله را به بوته آزمایش می گذارد که نتیجه آن موفقیت آمیز است.

1805-نخستین تلاش برای اجباری کردنِ واکسیناسیون در ایتالیا با شکست روبرو می شود.

1820-مرگِ ناشی از آبله در لندن به طرز چشمگیری کاهش پیدا می کند.

1840-قانونِ واکسیناسیون، واکسیناسیون را آزاد اعلام می کند.

1853-قانونِ جدیدِ واکسیناسیون، واکسیناسیون را در سه ماهه نخست زندگی بچه ها اجباری اعلام می کند.

1885-واکسیناسیون برای همه بچه ها زیر 14 سال اجباری اعلام می شود.

1869-لیگِ ضدواکسیناسیون لستر راه اندازی می شود.

1885-اعتراضات گسترده در لستر برگزار می شود.

1898-قانون واکسیناسیون بندی را با نامِ مخالفتِ وجدانی اضافه می کند.

نویسنده علمی، دکتر جیسون تِترو، می گوید: استدلال های مخالفان [نسبت به واکسیناسیون اجباری]درباره حقوق مدنی است. آن ها احساس می کنند دولت با اجباری کردنِ واکسیناسیون، محدودیت های زیادی را به آزادی های آن ها تحمیل می کند. این ها استدلال هایی بود که در لستر هم شنیده می شد. اما، راهکاری که آن زمان استفاده شد این بود که برای حفظِ ایمنی جمعیت، حقوقِ فردی حذف شد.

یکی از سایت های مخالف با واکسیناسیون با مطلبی با عنوانِ بهداشت بر واکسن پیروز است.

آن زمان این قانون بود. مطمئن نیستم چنین عملکردی در دنیای مدرن پاسخ بدهد.

تعداد افرادی که در لستر به دلیل مخالفت با واکسیناسیون تحت تعقیب قرار دریافتد از دو نفر در سال 1869 به 1154 در سال 1881 و حدود 3000 نفر در سال 1884 افزایش یافت. آماری که در نیمه دوم سال 1883 گردآوری شده است، نشان می دهد از 2281 کودکی که در آن زمان در لستر به دنیا آمدند فقط 707 نفر واکسینه شدند.

دو برادر که یکی واکسن آبله زده و دیگر نزده است.

در ماه مارس 1884، یکی از شهروندان به نام جورج بامفورد در حضور دادگاه گفت که 3 فرزند ارشدش واکسینه شده اند. دو نفر روز ها در تخت افتاده بودند و سومی مرده است. او برای آنکه فرزند چهارمش را واکسینه نکند به دستور دادگاه یا باید 10 شیلینگ - نیمی از حقوق یک هفته - پرداخت می کرد یا 7 روز در زندان می ماند.

جریمه ها با خشونت دریافت می شدند. پلیس وقتی می خواست از آرتور وارد جریمه دریافت کند، همسرش را که در آن زمان باردار بود به زندانی شدن تهدید کرد. بحث و جدل بالا گرفت و همسرش دچار زایمان زودرس شد و نوزاد مرده به دنیا آمد.

در اکتبر سال 1884، هیأت نگهبانانِ لستر از مسئولان در لندن درخواست کردند تا با بررسی روشِ لستر، تعقیب و جستجوی علیه مخالفانِ واکسیناسیون را قدری سهل گیرانه تر اجرا کنند. این تقاضا رد شد و زمینه را برای اعتراضات گسترده در سال 1885 فراهم کرد.

یکی از بازماندگان آبله.

گرچه اعتراضات بسیار مسالمت آمیز بود، اما باعث وحشتِ حاکمیت شد. پزشکان در مورد شهرِ واکسینه نشده لستر نگرانی زیادی داشتند، آن ها پیش بینی می کردند الهه انتقام در شکل یک بیماری اپیدمیک و فاجعه بار شهر را فرا خواهد گرفت.

آبله بین سال های 1892 تا 1894 بازگشت؛ و نتیجه بسکمک را در شوک فرو برد.

لستر با اختلافِ زیاد توانسته بود خود را از مرگِ ناشی از اپیدمی آبله برهاند. 370 نفر به آبله دچار شدند - 20.5 مورد در 1000 نفر جمعیت - و فقط 21 نفر جان باختند. این رقم در قیاس با شهر هایی مانند وارینگتون (125) و شفیلد (144) که به خوبی واکسینه شده بودند، بسیار پایین بود.

ضدواکسن ها به پیروزی رسیده بودند و ادعا می کردند روشِ لستر بهترین روش است.

واکسیناسیون دنیای در دهه 1970 باعث ریشه کنی آبله شد.

دکتر تِترو می گوید: این به اصطلاح موفقیتِ شکوهمندِ روش لستر بر اساس این حقیقت است که این شهر روشِ آزمون شده و صحیحِ هشدار و قرنطینه کردن را به همراه استفاده از مزیت نگه داری بیماران در بیمارستانی که کارمندان آن واکسیناسیونِ حلقه شده بودند (واکسیناسیون افرادی که احتمال عفونت و بیماری در آن ها بیشتر است)، به کار برد. این روش در جمعیت های کم جواب می دهد، اما در جمعیت های بزرگ غیرقابل دفاع است.

این را می توان در سال 1893 مشاهده کرد که بیماران به جای بستری شدن در بیمارستان در خانه ها ماندند و این کار منجر شد اپیدمی آبله به مرگ صد ها نفر بینجامد.

مقالاتی مدرن که با استناد به روش لستر به نگارش درآمده اند.

عکسِ این قضیه در لندن رخ داد که واکسیناسیون در آن به شکلی گسترده انجام شده بود. در لندن 5.5 نفر در هر 10000 نفر به بیماری مبتلا شدند که نشان داد واکسیناسیون در محدود کردنِ آمار ابتلا به آبله بسیار موفقیت آمیز عمل کرده است. مناطقی از لندن که به خوبی واکسینه نشده بودند، مانند دازیری و گلاستر بیشترین آمار مرگ و میر را گزارش دادند؛ و دو-سوم مرگ و میر ها در بین افراد زیر 10 سال در لستر گزارش شد.

تیتر روزنامه ها، اعترضات و پیشرفت دانشِ پزشکی که به فهم بهترِ علت گسترش بیماری ها کمک کرد، نتایج چشمگیری را به همراه آورد.

اعتراض های خیابانی علیه واکسیناسیون

در سال 1898 قانونِ جدید واکسیناسیون با یک بند جدید وضع شد که به افراد اجازه می داد بنا به دلایل اخلاقی خودشان درباره واکسینه شدن یا نشدن تصمیم بگیرند. این قانون، نخستین قانونی است که تحتِ عنوانِ مخالفت وجدانی در انگلستان به رسمیت شناخته شد.

سال بعد، گوش به زنگ بودن در مورد انواع بیماری های عفونی شامل آبله اجباری اعلام شد؛ و وقتی آبله در نخستین سال های قرن 20 به بریتانیا بازگشت، به اندازه قبل تهدید محسوب نمی شد.

بچه ها آفریقایی در صف واکسن

با واکسیناسیون گسترده و پیشرفت بهداشت، آبله از اروپا و آمریکای شمالی رخت بربست.

برنامه دنیایِ ریشه کنیِ سازمان دنیای بهداشت در سال 1959 آغاز و در سال 1967 شدت گرفت. به جز یک مورد مرگ ناشی از آبله که به آزمایشگاهی در بیرمنگام مربوط می شود، آخرین مورد آبله در سال 1977 در سومالی گزارش شد.

با این حال، مخالفت علیه واکسیناسیون و پرسش از اثربخشی و ایمنی آن همچنان ادامه دارد. برخی از مخالفان واکسیناسیون با شاهد قرار دادنِ روشِ لستر می گویند جامعه بدونِ چنین مداخله هایی می تواند از عهده بیماری بربیاید.

اعتراض های مدرن علیه واکسیناسیون

اخبار حاکی از آن است که واکسیناسیون در بین افراد زیر 5 سال در سال گذشته در انگلستان کاهش یافته و همین آمار زنگ خطر درباره این قضیه را به صدا درآورده است.

واکسیناسیون اجباری هنوز محلِ بحث است. برخی نهاد های پزشکی معتقدند واکسیناسیون اجباری شک و تردید نسبت به آن را بیشتر می کند و مقاومت ها علیه واکسن را بیشتر می کند.

اوایل امسال، سازمان بهداشت دنیای تردید نسبت به واکسن را یکی از 10 تهدید بزرگ علیه سلامتِ دنیای مطرح نمود.

اُوِن گاوِر، مدیر خانه-موزۀ جنر، درباره میراث این پزشک می گوید: خطر مرگ های بی شمار، زخم های دائمی و نابینایی که بیماری آبله با خود به همراه می آورد به لطفِ اکتشاف جنر و اراده قویِ او برای معرفی آن به دنیا، دفع شده است. اکنون ما می توانیم این کار را برای بقیه بیماری ها هم انجام دهیم. واکسن های بیشتری که بعد از مرگ جنر تولید شدند، جان دو تا سه میلیون را در سال نجات می دهند.

میراثِ جنر، دنیای است که ما مجبور نیستیم در آن با ترس از بیماری های وحشتناکِ عفونی سر کنیم.

منبع: BBC World

مترجم وبلاگ فوتوسل: عاطفه رضوان نیا