بلژیک، آسمان رویایی ستارگان ایران؟ - وبلاگ فوتوسل

به گزارش وبلاگ فوتوسل، در لیگی که جهان آن را نمی شناسد، سخت است رشد کنید و دیده شوید؛ پیش از آنکه دیر گردد.

سام ستارزاده| علیرضا بیرانوند به روزهای پایانی خود در پرسپولیس نزدیک می گردد. شاید دوران 4ساله حضور علی کلین شیت در جمع قرمزهای پایتخت با یک خداحافظی غریبانه و بدون فوتبال به صفحه آخر خود برسد. بیرانوند به بلژیک می رود؛ کشوری که 3 سالی است ژوپیلرلیگش را به واسطه حضور لژیونرهایی نظیر کاوه رضایی، علی قلی زاده، رامین رضائیان، امید ابراهیمی، مرتضی پورعلی گنجی و امید نورافکن می شناسیم. گویا میدان نبرد اروپا (لقب بلژیک) انتهای فرش قرمز بلندبالایی است که هرساله برای برترین های لیگ پهن می گردد و سال جاری نیز قلعه چی شماره یک سال های اخیر فوتبال ایران و گران قیمت ترین بازیکن لیگ برتر را نشانه گرفته است.

کوچ عقاب لرستانی پرسپولیس و تیم ملی به بلژیک، باب قیاس با سال های نه چندان دور ملی پوشان را باز می نماید؛ دورانی که بوندس لیگای آلمان، آسیا را با ملی پوش های ایرانی نظیر علی دایی، فریدون زندی، علی کریمی، مهدی مهدوی کیا و وحید هاشمیان می شناخت و آندرانیک تیموریان ها در انگلیس و جواد نکونام و مسعود شجاعی در اسپانیا جولان می دادند. بابت مقایسه با چنین نسل قدری، تا چند سال پیش تیغ نقدها به سوی بازیکنان فراوری داخل و کیفیت شان نشانه گیری می شد، اما درخشش و تاریخ سازی نسل امروزی در دو دوره متوالی جام جهانی و یکه تازی بلندمدت در رده بندی فیفا، تابوی فکری خطرناک بازیکن ایرانی نمی تواند را درهم شکست.

با این وجود حضور تنها 2 ایرانی در 5 لیگ معتبر قاره سبز ابهام برانگیزتر از قبل شده است. سخت بود تصور این که وحید امیری پس از آن لایی دیدنی به پیکه پایش را فراتر از ترکیه نگذارد؛ یا رامین رضائیان با آن همه هنرنمایی در روسیه، در شبه جزیره قطر محبوس باقی بماند. حال، مهارکننده پنالتی رونالدو گام بعدی حرفه ای خود را به سوی بلژیک برداشته؛ جایی که میلاد محمدی که در جام جهانی اخیر چهره شد را هم پیش تر فراخوانده بود.

فصل ناتمام جاری، فصل درخشش لژیونرهای ایرانی متعددی بوده؛ سردار آزمون در روسیه، مهدی طارمی در پرتغال و کاوه رضایی در همین بلژیک و در همین لیگ های درجه 2، ستاره های تیم شان بوده اند. آیا عملکرد تحسین برانگیز این فصل آنها و بازی های پابه پایی که غول های فوتبال جهان انجام دادند، کافی نبود تا باشگاهی در یک لیگ عظیم پرفشار اروپایی خواستار سرمایه گذاری روی آنان گردد؟ شاید برای این سؤال پاسخ ساده ای نتوان یافت و احتیاج به ساعت ها تحلیل و گفتگو همه جانبه باشد، ولی چنین شرایطی از این حقیقت تلخ حکایت می نماید که لیگ ما به اندازه کافی پربار نیست و دیده نمی گردد.

در لیگ های معتبر اروپا، سن بازیکن در علاقه باشگاه ها به جذب او تأثیر زیادی دارد. برای تمام آنها، سرمایه گذاری روی یک بیرانوند 28ساله یا امیری 30ساله پرریسک محسوب می گردد. در فوتبال مدرن اگر می خواهیم استعدادهای کشورمان، صیادمنش ها، دلفی هاو قائدی ها در سنین پایین توسط استعدادیاب های باشگاه های عظیم رصد شوند، باید برای ارتقای کیفیت فنی لیگ و ارتباطات بین المللی باشگاه ها چاره اندیشی کنیم و صرفاً یک لیگ منزوی نباشیم. در لیگی که جهان آن را نمی شناسد، سخت است رشد کنید و دیده شوید؛ پیش از آنکه دیر گردد.